Η ανατίναξη της «καπιτάνας»
από τον Κωνσταντή Κανάρη . (6- 7/6/1822).
Ιακώβου Γ. Μπριλή
Συν/χου Μαθηματικού
Προέδρου Πολιτιστικού Συλλόγου
«Ο ΔΕΣΜΟΣ ΤΟΥ ΦΡΑΓΚΟΜΑΧΑΛΑ»
Σφαγή στη Χίο έγινε βουίζει η Οικουμένη
πως ήλθαν Τούρκοι με σπαθιά καλά ακονισμένα
κι η Χίος ερημώνεται και στέκει πικραμένη
χιλιάδες τέκνα της νεκρά ή στη σκλαβιά συρμένα…
Μα στα Ψαρά ο Κωνσταντής μαζί με τον Πιπίνο
άναψε δυο και τρία κεριά κι έκανε προσευχή
είπε: «Βοήθα, Παναγιά, το αίμα να ξεπλύνω
να ‘ρθω ξανά στην πόρτα Σου με δόξα και τιμή».
Έτσι μια νύχτα σκοτεινή Μπαϊραμιού γιορτή
να ο Κανάρης Κωνσταντής, κίνησε με μπουρλότο
κι η «καπιτάνα» του Πασά ήτανε αραχτή
κι επάνω της χορεύανε , γλεντούσανε με κρότο.
Μπαρούτι είχε δίπλα του κι όρμησε σαν λιοντάρι
Δίχως να το καλοσκεφτεί και δίχως να δειλιάσει
Είδε τους Τούρκους να γλεντούν , να μην παίρνουν χαμπάρι
στην «καπιτάνα» κόλλησε μπουρλότο και τ΄ ανάβει!!
Γλιστρά με βάρκα ανάλαφρα στης νύχτας την αγκάλη
κι ακολουθεί η έκρηξη στης Χίου στενό
η θάλασσα ξεχείλισε φωτιά, κορμιά κι ατσάλι
και είπε ο Καρά Αλής τ΄αντίο το στερνό.
Αλλάχ- Αλλάχ εφώναζαν οι Τούρκοι αφεντάδες
και του ζητούσαν λύτρωση με χέρια υψωμένα
Μα ξέχασαν πως έσφαζαν νέους, γονείς, γιαγιάδες
κι είναι τα χέρια όλων τους στο Αίμα βουτηγμένα.
Όρτσα ο Κανάρης για Ψαρά, η μάνα περιμένει
κάνει κι η ίδια προσευχή που φτάνει ως τ΄αστέρια
να ο νικητής μας έρχεται , η βάρκα του αραγμένη
να τρέχει προς την εκκλησιά πετώντας στα αιθέρια.
«Ευχαριστώ σε, Παναγιά ,και εσέ, Άγιε Νικόλα,
που μπόρεσα να εκδικηθώ τον Τούρκο τον φονιά.
Ευχαριστώ που κάνατε να ΄ρθουν στην ώρα όλα
Κι ακούστηκε η έκρηξη σε όλο τον ντουνιά…»
Γι αυτό κερί ,ω Ψαριανέ, σ΄αξίζει να σ΄ ανάβω
της Δόξας πήρες δίκαια το δάφνινο στεφάνι
αφού επιδέξια έδεσες στην «καπιτάνα» κάβο
κι ολάσπρο Φως της Λευτεριάς στο βάθος ξεπροβάλλει.
